woensdag 14 maart 2018

Afi Seikler: De Uitnodiging


Ik heb wel "iets" met de Native Americans, vandaar hier een mooie tekst:

De uitnodiging

Een gedicht van Mountain Dreamer, een indiaanse oudste.



Het interesseert me niet wat je doet voor de kost.
Ik wil weten waar je naar hunkert,
en of je ervan durft te dromen
het verlangen van je hart te vervullen.


Het interesseert me niet hoe oud je bent.
Ik wil weten of je het risico durft te nemen om voor gek te staan voor liefde, voor je dromen, voor het avontuur echt te leven.


Het interesseert me niet welke planeten je dwarszitten.
Ik wil weten of je bent afgedaald in de kern van je eigen verdriet, of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven, of dat je bent verschrompeld,
je hebt afgesloten uit angst voor pijn.
Ik wil weten of je pijn kunt verdragen,
zowel die van mij als van jezelf, zonder die pijn weg te stoppen, er van weg te lopen, of er wat dan ook mee te doen.


Ik wil weten of je vreugde aankunt, die van mij én die van jezelf, of je kunt dansen met overgave, extase toe kunt laten tot in de toppen van je vingers en tenen, zonder toevlucht te nemen tot voorzichtigheid, tot realisme, of rekening te houden met menselijke beperkingen.


Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is.
Ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen, om eerlijk te zijn naar jezelf.
Of je de verdenking van verraad kunt verdragen, zonder verraad te plegen aan je ziel.
Ik wil weten of je zelfs zonder geloof durft te leven, zodat je zelf betrouwbaar kunt zijn.


Ik wil weten of je schoonheid kunt zien,
ook als die niet elke dag even mooi is,
en of je daarvan de bron hebt gemaakt waar je werkelijk uit leeft.
Ik wil weten of je met falen kunt leven,
zowel je eigen falen als dat van mij,
en nog steeds, aan de rand van het meer, uit volle borst ‘JA’ kunt schreeuwen tegen de zilveren maan.


Het interesseert me niet waar je woont en hoeveel geld je bezit.
Ik wil weten of je, na een nacht vol verdriet en vertwijfeling, moe en gekneusd tot op het bot, op kunt staan
en doen wat er gedaan moet worden voor de kinderen.


Het interesseert me niet wie je bent of waar je vandaan komt.
Ik wil weten of je midden in het vuur naast me zult staan, als het er echt op aan komt en niet terug zult deinzen.


Het interesseert me niet waar, of wat, of met wie je hebt gestudeerd.
Ik wil weten, als al het andere wegvalt, wat het is wat je uiteindelijk draagt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn,
en of je dan met je hele hart kunt houden van jezelf.



Ik luister nu naar: 

Native American- Cherokee Morning Song


4 opmerkingen:

  1. of ik met heel mijn hart kan houden van mezelf betwijfel ik, maar op heel veel dingen kan ik wel ja zeggen... ontroerd ben ik door dit stuk, het roept herinneringen op, van iemand die me erg diep gekwetst heeft... lang geleden, maar toch, gek dat het zo kan blijven hangen ergens in uiterst hoekje van je geest... prachtige tekst dat dan weer wel, bij de volgende volle maan ga ik een nachtwandeling doen in de peel... ga je mee?? xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Indianen


    ze noemden alle roodhuiden wilden en roeiden velen uit
    met de bijbel en het geweer in de hand
    namen ze bezit van hun oeroude land
    de echte beesten waren christenen met een blanke huid


    Het blanke ras heeft in het verleden weinig gedaan om fier op te zijn. En de toekomst ziet er helaas ook niet rooskleurig uit.
    Lenjef

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een ware woorden van Lenjef: "De echte beesten waren christenen met een blanke huid." Alles was geoorloofd om anderen te "bekeren."
    Langzaam begint het te dagen bij mensen dat de Aboriginals óók recht hebben op hun eigen heilige berg!
    Vaak denk ik: kon alle geloof maar worden afgeschaft. Het veroorzaakt alleen maar oorlog. Maar vanbinnen geloof ik dat alle goden één zijn. Dag God een God van liefde is en niemand uitsluit. Maar ja, wie ben ik...?
    Op alle foto's zie ik alleen maar Power Vrouwen!
    Dag lieve, lieve Das ♥♥♥

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk als je reageert... ik kijk er naar uit! ❤