vrijdag 9 februari 2018

Ach...

.
Ach... hoe droevig, deze gebeurtenis...
We zijn met onze Bauhaus-wandeling in Tel Aviv bezig als een beetje sjofele jongeman ons aanspreekt en een papiertje in de hand drukt. Hij heeft er een hele stapel van en is ook bezig om de papiertjes overal op te hangen.
Eerst denk ik dat het misschien een junk is.
Hij moet huilen... en ik heb met hem te doen.
Ik lees het papiertje, maar kan er helaas niets van lezen.
Dat zeg ik hem ook... "I don't read or speak Hebrew" zeg ik tegen hem.
Hij knikt met tranen in zijn ogen.

En als ik het papiertje beter bekijk begrijp ik het.
Kijk... jij snapt het ook wel, ook al spreek je geen woord Hebreeuws:


Ach... zijn kleine zwarte Moushi is kwijt...
Ik hoop, dat hij het katje terugvindt en dat hij weer kan lachen en spelen met die kleine zwarte doerak...

4 opmerkingen:

  1. ahhhhh wat verdrietig.....
    ik hoop ook dat het katje weer terug is inmiddels..
    wat een zorgen kan een mens zich maken hé ...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De vraag blijft of hij het katje terug gevonden heeft...
    Zielig hè? Voor zowel het baasje als het beestje.
    Dikke kus ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Liefde..., het is de sterkste menselyke emotie. Liefde stuurt alles aan. Zonder liefde spring je voor de trein.

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk als je reageert... ik kijk er naar uit! ❤