.
Op de een of andere manier had ik bij het Volkskrant-blog de smaak van de pseudoniemen te pakken.
Wat een heerlijkheid om zomaar in de huid van een niet bestaand persoon te kruipen!
Ik heb er ontzettend veel lol aan gehad.
En als het VK-blog nog bestond, dan deed ik het lekker nog steeds!
In totaal heb ik daar vier verschillende pseudoniemen gehad.
Daar was natuurlijk Arend Goudsmit met waargebeurde verhaaltjes uit mijn kindertijd.
En daarnaast schreef ik ook onder de naam: Afi Seikler. De derde was Hetty Aandagt en tot slot ene Hadassah... ja die bestond ook al bij het VK-blog.
Maar alles is daar helaas verdampt. Doch niet bij mij! Wie wat bewaart heeft wat...
Deze week ga ik een paar blogjes van Afi Seikler opzoeken.
Daarvan heb ik gelukkig alles in digitale mappen gestopt.
Afi was van de powesie. Ik zocht van alles en nog wat op, met mooie foto's er bij.
Eigenlijk doe ik dat nog steeds. Ik houd van powesie. En het fijnste vind ik niet al te lange gedichten. Voor ellenlange gedichten heb ik helaas geen geduld...
Morgen dus het eerste blogje over/van Afi Seikler.
En nu, als opwarmertje, een klein gedichtje uit "Beemdgras" van JUDITH HERZBERG
Ziekenbezoek
Mijn
vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen
hij zijn hoed had opgezet
zei
ik, nou, dit gesprek
is
makkelijk te resumeren.
Nee,
zei hij, nee toch niet,
je
moet het maar eens proberen.
Dat "lang uur", in plaats van "een uur lang" maakt het gedicht gaaf, en het verbeeldt de verteller.!
BeantwoordenVerwijderenEen heel slimme vader. Ik ga ervan uit dat hij zijn wijze genen heeft overgedragen aan zijn dochter (-:
BeantwoordenVerwijderenJudith Herzberg heeft een prachtig gedicht over opa's en oma's geschreven. Dat ze in "wollere huizen" wonen en "ze worden nooit oud want ze zijn het al. Ze vertellen verhalen die ze herhalen, woorden waar ze niet opkomen en namen van straten die nu zijn gesloopt..."
Powesie (haha) ik houd er ook van. Als het maar niet te "geleerd" is.
Oh kijk eens:
https://lenjef.wordpress.com/2018/03/15/blikvangers/
Dikke kus ♥