Jeg elskar deg

.

Een paar jaar geleden hebben Bram en ik een rondreis door Skandinavië gemaakt.

Naar Denemarken en dan door naar Zuid-Zweden, daarna met de boot naar Finland, met de auto helemaal naar het noorden, daar naar de Noordkaap... en dwars door Noorwegen weer terug naar huis.

De Skandinavische talen zijn echt om je tong over te breken, maar ik vind ze wel heel leuk! De landen ook trouwens... hoewel... Finland vond ik nogal depri aandoen.

Als wij 's morgens in een tentje een bakkie gaan doen zitten er al heel wat depressieve Finnen aan de bar met een enorm glas bier voor de neus. 's Ochtends vroeg dan hè!

Maar dit terzijde...

Waar we mee bezig zijn geweest is "Ik hou van je" in diverse talen. Zo maar voor de gein. Je bent toch in vier landen en het is wel grappig om iets meer te kunnen zeggen dan "Dank je wel". Dus hebben we in elk land iemand gevraagd hoe je dat in hun taal zegt...

Komt-ie:

In het Deens: "Jeg elsker dig"

Dan naar Zweden, lijkt er wel op: "Jag älskar dig"

En toen kwamen we in Finland: "Mä rakastan sua"

En tot slot in het Noors: "Jeg elsker deg"

Nou moet me wel van het hart, dat ik het rare zinnetjes vind. Als je dat tegen iemand zegt is de liefde toch meteen bekoeld??

Of niet soms?

Geef mij maar gewoon: "Ik hou van jou"...

Hidden figures

.

Van de week een steengoeie film gezien.

In het kader van de 50+ bios (met koffie en koek...) met mijn vriendin naar de bios.

Dit is de film : Hidden figures.

Ik kan hem je echt aanraden.

Het is een ongelofelijk verhaal... waar gebeurd... drie briljante vrouwen van Afro-Amerikaanse afkomst, die bij de NASA werkten.

Hierboven zie je Katherine Johnson, die een indrukwekkend brein had en zonder wie John Glenn de ruimte niet was ingegaan!! Echt waar...

Deze vrouw (Taraji Henson speelt haar zo goed en ontroerend...) kon waanzinnig goed rekenen, was een genie op dat gebied en heeft heel veel voor elkaar gekregen in het racistische bedrijf van de NASA.

Zij moest een kwartier heen (en weer terug) lopen om naar de wc te kunnen die speciaal voor gekleurde mensen was. Schandelijk! Maar het was echt zo. Ze mocht niet eens van de koffie drinken, die alleen voor de blanke medewerkers was.

Maar ze heeft het voor elkar gekregen, dat de wc's voor iedereen bereikbaar waren en dat ze gewoon een bakkie kon doen van de "gewone" koffie.

De andere twee vrouwen werden door moed en inzet ook hoge pieten bij de NASA: supervisor en ingenieur!

Ik vond het een prachtige film. Was regelmatig ontroerd en schaamde me plaatsvervangend voor het vreselijke dat negers is aangedaan in de US. 

Maar dit trio oversteeg geslacht en ras en inspireerde generaties om groots te dromen...

Hier is de trailer:

Hidden Figures

Grappig is, dat ik er weer een brok van in m'n keel krijg.

Licht!

.

Inmiddels is Chanoeka, het Lichtfeest voorbij... Ik vind het een fijn feest, met al die kaarsjes en lekkernijen. En de heerlijke muziekjes erbij.

Luister maar even naar deze relaxte van Carole King (die van "You've got a friend")

Chanoekah prayer

Eigenlijk is het kerstfeest net zoiets: veel lichtjes en lekkernijen. En muziekjes...

Een heerlijke tijd dus, voor iedereen die er aan mee wil doen.

Ik heb niet echt een kerstboom.

Maar jaren geleden (misschien wel 30 jaar geleden) vond ik bij het grofvuil dit boompje:

Zonder versieringen of rooie pot, maar wél met een lichtslingertje er in.

En helemaal goud gespoten.

Ik dacht meteen: pik in... die is voor mij!

En toen ik weer thuis was bleken de lichtjes het nog te doen ook!

Ik heb er het één en ander ingehangen en inmiddels heb ik wel nieuwe lampjes, maar het boompje is nog steeds hetzelfde... 50 cm hoog!

In het nieuwe jaar, ergens eind januari, zet ik het hele ding helemaal compleet, dus mét de Zweedse houten poppetjes eraan, in de schuur.

Toen ik 'm gistermiddag tevoorschijn haalde kroop er meteen een spinnetje uit! 

Ik vind mijn gouden boompje nog steeds het einde.

Je moet weten, dat er bij ons vroeger thuis nog geen dennetakje versiering in huis kwam.

Als enig joods kindje op een christelijke school was dat wel eens vervelend.

Je hoorde er niet helemaal bij als er geen dennetakken boven een schilderij werden gestoken met een kerstbal er aan...

Maar gelukkig hadden wij wel Chanoeka!

En ik mag allang voor mezelf bepalen of ik wel of geen boompje heb.

En Bram... die is op 1 januari jarig, dus met Oud en Nieuw doe ik lekker ook mee.

Dat kon vroeger ook niet, want het Joods Nieuwjaar (heus wel een fijn feest, hoor!) is meestal in september.

En nu... voor iedereen die dit leest:

Merry X-mas and a Happy NewYear! Oftewel: God Jul! 

Dag twee

.

Gisteravond hebben we de eerste kaars voor Chanoeka gebrand.

Ik was bij de kleinkinderen, dus dat is dan extra feestelijk.

Volgend jaar zorg ik er voor, dat ieder een eigen chanoekia (kandelaar) heeft. 

Da's wel zo leuk...

En nu ben ik weer in mijn eigen huis en hoef ik met niemand ruzie te maken over wie de kaarsjes mag aansteken.

Het tweede kaarsje is er vandaag na zonsondergang bij gekomen en ik heb het lekker zélf aangestoken....

Ik hou toch zo van dit feest, zo lekker licht!

Straks om 19 uur ga ik met wat vrienden naar de Grote Markt.

Daar komt een enorme menora te staan en daar zal de burgemeester het eerste lichtje aansteken en daarna de rabbijn de andere ontsteken.

Er wordt dan gezongen en soms zelfs gedanst.

Er is een enorm gevoel voor saamhorigheid! 

En na afloop...

Latkes eten en soefies smikkelen in het stadhuis...

Hier is nog een foto van internet geplukt van de Chanoeka-viering in 2015 ...

Grappig om de grote kerstboom op de Grote Markt er achter te zien.

En hier kun je zien hoe groot die menora is:

"It's the most wonderful time of the year!"

Tot slot: Adam Sandler met een Chanoeka-lied...

Chanoekah

.

Vandaag is de eerste van de acht dagen van het Chanoekah-feest. 

Het is een heerlijk feest, één en al licht en lekkernijen.

Er wordt een wonder van meer dan 2017 jaar geleden gevierd van het olielampje dat 8 dagen bleef branden met een miniem restje olie erin.

Ik het jammer dat het eigenlijk "maar" één van de kleine Joodse feestdagen is, dus ik vier het groots met alles erop en eraan. Met voor ieder een eigen chanoekiah en eigen kaarsjes.

Ik heb mijn chanoekiah opgepoetst. Dat is de kandelaar waar de 8 kaarsen in kunnen.

De negende kaars is de kaars waarmee je elke dag de andere aansteekt.

Elke dag steek je een kaarsje meer aan.

Totdat uiteindelijk, na 8 dagen de achtste kaars brandt.

De grote koperen chanoekiah komt uit mijn ouderlijk huis.

De kleine zilveren is mijn eigen kandelaar en dan de allerkleinste, dat lage ding, is er eentje voor één van de kleinkinderen.

Ze nemen vanmiddag nog een eigen kandelaar mee.

Dus dat wordt één en al licht.

En de lekkernijen?

Dat zijn soefganiot, oftewel soefies.

Oliebolletjes gevuld met lekkere jam.

Die heb ik gewoon gekocht in de Joodse winkel in Buitenveldert.

Maar de latkes... die bak ik zelf!

Sterker nog...

Ik bén al aan het bakken...

Dit zijn ze en er komen er nog een heleboel bij want iedereen is er dol op...

(voor het recept klik je op: latkes)

Deva Premal

.

Ken jij Deva Premal?

Of eigenlijk: kun jij mantra-zingen... zingend mediteren?

Ik heb het jaren gedaan in de Watertoren in Overveen, met een groepje zangers mantra's zingen in het Sanskriet en die mantra's maar steeds herhalen. Heerlijk om te doen!

Je weet niet wat de woorden inhouden, dus kun je je hoofd lekker helemaal leegmaken.

Deze tekst bijvoorbeeld van de Gayatri-mantra:

"Om bhur bhuva svaha, tat savytur varenyam,

Bargho devasha dimahi, dyo yona pracho dajaat"

Daar kun je toch geen touw aan vastknopen?

En daarom is het zo lekker. Ik hoef namelijk nergens een touw aan vast te knopen.

Maar helaas... de watertoren werd verkocht en we konden er niet meer zingen.

Echt jammer, het was zo lekker om te doen, zo ontspannen en heerlijk.

Maar... ik ben een gelukkig en gezegend mens!

Mijn buren vroegen of ik mee wilde naar een concert van Deva Premal.

Dat is dé mantra zangeres van alle mantrazangers ter wereld. Ze gaat in een jaar tijd de hele wereld rond en deed Nederland aan: in de schouwburg van Almere.

Bij binnenkomst was ik al blij verrast door de entourage en alle rozenblaadjes die op het podium lagen.

600 mensen in de zaal. 600!

En toen... kwam Deva binnen, met haar begeleiders Miten en Manose. Iedereen was meteen doodstil. Zo prachtig spannend!

Daar waar je de maan ziet verschijnen later teksten, want... het is niet zomaar een concert... het is een mantra-concert en dat betekent dat je mee mag zingen. 

En dat is nou precies wat iedereen wil: al die 600 mensen willen allemaal meezingen...

Hier word je zo blij van, zo warm van binnen... van met elkaar zingen en open staan voor de goeie vibratie en voor een boodschap van liefde en vrede en saamhorigheid.

Toen het concert bijna afgelopen was vroeg Deva of we niet wilden applaudisseren.

En dàt was zo intens... de laatste tonen klonken en het was muisstil.

Al die 600 mensen keken allen ontroerd naar die mooie mensen op het podium.

Tot die begonnen te zwaaien.

In plaats van applaus was er zwaai zwaai zwaai...

Ik ben er nóg blij van!

En nu... een filmpje van de Gayatri-mantra. Je ziet ook dat het publiek aan het meezingen is...

En die kleine spring-in-het-veld is Manose. Die speelt fantastisch op allerlei soorten blaasinstrumenten.

Gayatri-mantra

Op weg naar...

.

Achterbuurvrouw is naar de zon. Lekker! Ik vind de regentijd hier eigenlijk niks aan.

Maar ja... goeie kleding en niet mopperen. Basta!

Als Achterbuurvrouw weg is verzorg ik altijd haar kat, Gerritje. Een schat van een kat en dus geen straf om op hem te passen.

Bovendien ligt de krant daar en zet ik een kopje koffie. Dus prima.

Vanmorgen op weg naar Gerritje ontdekte ik wat deurteksten.

Ik lees altijd alle letters die ik tegenkom, of eigenlijk: ik vreet ze... en dit is de score van 5 minuten omlopen naar de straat bij mij achter.

Hier begon het mee en ik vond 'm wel geestig. Er wordt daar in dat pand al maanden geklust, maar als de verf besteld is, dan kan het zomaar zijn, dat dit de laatste fase is.

Als je de verf gewoon in de winkel koopt ben je natuurlijk wel sneller...

Dan weer een paar deuren verder een sticker. Best wel goed eigenlijk, dat je de hulpverleners (brandweer??) laat weten dat er dieren in huis zijn.

Zou wel willen weten wat voor dieren... 

En dan hebben we deze... de bel is kapot. Komt wel vaker voor. Kloppen graag, op raam of deur.

Gauw maken die hap, anders schrik je je elke keer het leplazarus!

En tot slot een briefje bij Boze Buurvrouw op het raam.

Zij woont bij mij verderop en is een enorme mopperkont.

Iedereen is gek of op weg naar gek en als ik haar zie maak ik snel een rondje.

Haha, nee hoor. Zo ben ik niet.

Ik groet haar vriendelijk, want dat is wel het handigst.

Het verhaal van de fietsen tegen het raam of op straat of in het fietsenrek is een langdurig zeikverhaal. Daar zal ik je niet mee lastig vallen...

Prettig weekend en Gut Sjabbes...

(Foto's: Dassa Goldberg)